فرآیند مدیریت دانش:
زولانسکی[۱] (۱۹۹۶) دیدگاه بهترین شیوه مدیریت دانش در شرکت را معرفی نمود و نشان داد که چهار مرحله در این فرایند وجود دارد که عبارتند از:
- شروع (جستجو): مرحله اول، با شناخت مشکل و جستجو برای دانش مورد نیاز جهت حل آن آغاز می شود. جستجو برای دانش ممکن است منجر به یافتن یک راه حل اولیه باشد، زمانی که دانش مورد نیاز برای حل مشکل یافت شد، فرآیند از طریق مرحله دوم یعنی به کارگیری دانش یافت شده ادامه می یابد.
- راه اندازی (یادگیری): این مرحله جایی است که در آن منابع و دریافت کنندگان برنامه قرار دارند و همه فعالیت های لازم برای انتقال دانش انجام می شود.
- وارد عمل شدن (تمرین): در این مرحله دریافت کنندگان، شروع به استفاده از دانش کسب شده می کنند. مباحث و مشکلات جهت اطمینان از اینکه دریافت کنندگان قادر به دستیابی به عملکرد رضایت بخش هستند، مورد ارزیابی قرار می گیرند. مرحله عمل، روزنه کوچکی به سوی فرصت هایی برای برطرف کردن مشکلات غیر منتظره می گشاید.
- ادغام (درک): مرحله ادغام، پس از اینکه گیرنده به نتایج رضایت بخش از طریق دانش منتقل شده دست یافت، شروع می شود. آن در تلاش برای رفع موانع بوده و با چالش هایی جهت روزمره کردن فعالیت های جدید سرو کار دارد .(Chen & et al., 2010)
مدیریت دانش تلاش و کوشش هوشیارانه سازمانی در جهت کسب و افزایش توان رقابتی، خلاقیت، نوآوری و بهره وری در دنیایی با تغییرات سریع تکنولوژی و بازار آشفته و پردردسر امروزی می باشد. مدیریت دانش را می توان فرآیند ایجاد، تأیید، ارائه، توزیع و کاربرد دانش دانست. این پنج عامل در حوزه مدیریت دانش برای یک سازمان، زمینه آموزش، بازخورد، آموزش مجدد و یا حذف آموزش را فراهم می آورد که معمولاً برای ایجاد، نگهداری و احیای قابلیت های سازمان مورد نیاز است. شکل ۳-۲ فرآیند مدیریت دانش را در قالب پنج مرحله فوق نشان می دهد (Batt, 2001).
شکل ۲-۳: فرآیند مدیریت دانش (Batt, 2001)
۱- ایجاد دانش
ایجاد دانش به توانایی سازمان ها در ایجاد ایده ها و راه حل های نوین و مفید اشاره دارد. سازمان ها با توسعه و تجدید ساختار دانش قبلی و کنونی با روش های مختلف به خلق واقعیت ها و مفاهیم جدید می پردازند.ایجاد دانش فرآیند مهمی است که در آن انگیزه، تلفیق، تجربه و شانس، نقش مهمی ایفا می کنند. معیار سنجش دانش نو، نقش موثر آن در حل مسایل جاری و نوآوری در بازار است. با این حال، توصیه نمی شود که سازمان ها بکوشند تحت هر شرایطی، دانش جدید ایجاد نمایند. روش های مختلفی وجود دارد که با آن ها می توان تجربیات را دوباره آزمود. در برخی موارد یک سازمان می تواند با استفاده از استراتژی تقلید، تکرار و جایگزینی بخشی از دانش موجود را دوباره ایفا نماید. در برخی موارد یک سازمان می تواند با تکیه بر توانایی های خود و کاهش کاستی ها قابلیت خود را بهبود بخشد. قابلیت ایجاد دانش مبنایی برای توانایی شرکت ها در ایجاد نوآوری را نشان می دهد (Chen & Wang ,2012).
[۱]. Szulanski