پایان نامه سنجش میزان امنیت روانشناختی کارکنان علوم پزشکی گیلان

مقدمه:

ظهور اقتصاد مبتنی بر دانش یکی از پویاترین تغییراتی است که در دنیای نوین رخ داده است. امروزه سازمان ها در یک اقتصاد مبتنی بر دانش فعالیت می کنند. در اقتصاد سنتی ارزش اضافی از طریق به حداکثر رساندن سرمایه، نیروی کار و مواد اولیه به دست می آمد، اما در اقتصاد مبتنی بر دانش، ارزش اضافی از طریق به کارگیری مداوم دانش در فرایندهای کاری، محصولات و خدمات به دست می آید. به عبارت دیگر سازمان های موفق امروزی غالباً مزیت رقابتی را از طریق کنترل کمتر و یادگیری بیشتر ایجاد می کنند و از طریق به اشتراک گذاری (تسهیم) دانش موجود، دانش جدید را به دست می آورند (سرلک و فراتی، ۱۳۹۱). به زعم مک درموت^[۱] (۲۰۰۱) تسهیم دانش را دادن و گرفتن دانش از دیگران تعریف کرده اند، وقتی می گوییم فردی دانش خود را اشتراک می کند، به این معنی است که آن فرد، فرد دیگری را با استفاده از دانش، بینش و افکار خود در جهت تقویت موقعیت فرد مزبور راهنمایی می کند. به علاوه فردی که دانش خود را اشتراک می کند، ایده آل این است که باید از هدف دانش اشتراک شده و کاربرد آن و همچنین از نیازها و شکاف های اطلاعاتی فرد گیرنده دانش اطلاع داشته باشد (کشاورزی، ۱۳۸۶). تسهیم دانش به باورهای جمعی و گروهی یا ریشه های رفتاری مرتبط با گسترش یادگیری میان افراد یا واحدهای متفاوت درون یک سازمان اشاره دارد. تحقیقات قبلی نشان داده اند که تسهیم دانش می تواند منجر به افزایش نوآورپذیری سازمان شود. به ویژه، محققان دانشگاهی معتقدند تسهیم دانش دلالت بر ترکیب جدید دانشی دارد که قبلاً به طور مجزا و جداگانه موجود بوده است، احتمال دارد به بهبود فرایند منجر شود. تا زمانی که دانش در افراد مختلف و در سطوح مختلف سازمان موجود است، اعضاء سازمان نیاز دارند که آن را به منظور ایجاد ریشه ها و الگو های فکری و ذهنی جدید تسهیم کنند. هنگامی که افراد مایل به تسهیم و تبادل دانش باشند، آن ها می توانند یادگیری جمعی ایجاد کنند و از مزایای هم افزایی  فرایندهای تبادل دانش و منابع بهره ببرند (برومند و رنجبری، ۱۳۸۸).

۲-۱-۲- مفهوم داده، اطلاعات و دانش:

ایجاد دانش، سازماندهی و استفاده از آن جریان اطلاعات را تسهیل می کند. مهم این است که بین داده، اطلاعات و دانش تمایز قائل شویم. تمایز اصلی آن ها در درجه سازماندهی و مفید بودن آن ها نهفته است (C. Shih et al., 2012).

داده: داده شامل توصیف مقدماتی از اشیا و رویدادها، فعالیت ها و مبادلات است که ثبت، طبقه بندی و ذخیره شده اند، ولی طوری مرتب نشده اند که معنی خاصی را برسانند و می توانند به صورت عددی، حرفی، شکلی و صدایی باشند. داده شامل حقایق ساختار نیافته درباره رویدادها، اهداف یا افراد است و به طور خلاصه می توان گفت داده ها آمار، ارقام و واقعیت های خام و پردازش نشده هستند (سرلک و فراتی، ۱۳۹۱). به عبارت دیگر داده ها، رشته واقعیت های عینی و مجرد در مورد رویدادها هستند و از دیدگاه سازمانی، داده ها یک سلسله معاملات ثبت شده منظم تلقی می شوند (Davenport, 1998). داده ها در واقع، ماده خام پایگاه های اطلاعات هستند (شریف زاده و بودلایی، ۱۳۸۷). همچنین داده یعنی مجموعه ای از حقایق مجزا از هم و مرتبط با یک واقعه. بنابراین به عنوان ثبت ساختارمند تعاملات درون سازمان تعبیر می شوند (Jafari, et al., 2006). داده ها اولین سطح از هرم دانش را تشکیل می دهند و عبارتند از: ارقام، اعداد، نمودارها و نظایر اینها که به خودی خود معنی دار نیستند (شریف زاده و بودلایی، ۱۳۸۷).

اطلاعات: اطلاعات عبارت از مجموعه ای از داده ها هستند که در ذهن دریافت کننده آن ها ایجاد معنی می کنند. اطلاعات باید به دریافت کننده چیزی را ارائه نماید که او تا به حال نمی دانست و نمی توانست پیش بینی کند. به عبارت دیگر اطلاعات داده هایی هستند که پردازش، تبدیل و ترکیب شده اند تا شکل معین و معناداری بگیرند و آگاهی بیشتری را به فرد منتقل کنند. به طور خلاصه اطلاعات، به داده های معنی دار و سازماندهی شده و مفید اطلاق می شود (سرلک و فراتی، ۱۳۹۱). معمولاً دسترسی به اطلاعات که یکی از اجزای اساسی مزیت رقابتی در سازمان ها به شمار می رود، مستلزم صرف هزینه های فراوان است. بر این اساس می توان به اطلاعات به صورت یک منبع نامشهود نگریست که سازمان را قادر به ارائه محصولات و خدمات به مشتریان می کند (شریف زاده و بودلایی، ۱۳۸۷). اطلاعات، داده هایی با  ویژگی های مرتبط و با هدف یکسان هستند و به نگاره و محتوای پیغام های شنیداری، مجازی و یا اسناد می باشد (Jafari & et.al, 2006). دومین سطح مدیریت دانش را اطلاعات تشکیل می دهد. این سطح، داده ای کمی خلاصه شده را در برمی گیرد که گروه بندی، ذخیره، پالایش و سازماندهی شده اند تا بتوانند معنی دار شوند. این داده ها دانش را نشان نمی دهند (شریف زاده و بودلایی، ۱۳۸۷).

دانش: دانش شامل آگاهی و درک مجموعه ای از اطلاعات و اینکه چگونه این اطلاعات می توانند به بهترین نحو به کار گرفته شوند است. دانش مجموعه ای از اطلاعات مناسب ساخت یافته و الگومدار در حوزه معین است. می توان گفت که دانش شکل غنی شده و بارور شده اطلاعات است که همراه با فهمیدن چگونگی و چرایی است (سرلک و فراتی، ۱۳۹۱). دانش ترکیبی از داده و اطلاعات است که به آن  دیدگاه های تخصصی، مهارت ها و تجربیات افزوده می شود تا دارایی های ارزشمندی برای کمک به اتخاذ تصمیمات صحیح به دست آید. دانش اطلاعات در مرحله عمل است. دانش به توانایی و قابلیت برای انجام عمل بستگی دارد. قدرت خلق دارد، بنابراین به سختی به تعریف درمی آید و دانش به ارزش ها و تجارب کاربران مرتبط می شود. دانش از اطلاعات و اطلاعات از داده ها ریشه می گیرند (شریف زاده و بودلایی، ۱۳۸۷). در واقع سومین سطح مدیریت دانش را دانش تشکیل می دهد. دانش در هنگام کار کردن با اطلاعات و یا استدلال کردن بر اساس اطلاعات توسط مردم تولید می شود. بنابراین دربرگیرنده اطلاعات و اطلاعات نیز دربرگیرنده داده ها است. کلمه کلیدی در اینجا تفسیر کردن است. فرد از طریق محیط خود داده و اطلاعات را به دست می آورد و با تفسیر کردن آن ها دانش خلق می گردد. می توان افراد را به عنوان سیستم های اطلاعات دید. تفسیر اطلاعات و داده ها مبتنی بر دانش و تجربه ای است که هر فرد در آن لحظه دارا می باشد. این نظر منطبق با ایده ارائه شده از سوی داونپورت و پروساک است. از دیدگاه آن ها دانش جریانی مرکب از تجربیات عینی، ارزش ها، اطلاعات محیطی و بصیرت خبره است که چارچوبی برای ارزیابی و یکپارچه کردن تجربیات و اطلاعات جدید را فراهم می آورد (درویش و امیرخانی، ۱۳۸۸). دو نوع دانش وجود دارد یکی دانش آشکار و دیگری دانش ضمنی. دانش آشکار دانش رسمی است که می توان آن را در گروه اطلاعات، طبقه بندی نمود و در قالب مدارک و اسناد سازمان قابل یافت است. دانش ضمنی، دانش شخصی است که ریشه در تخصص افراد دارد و به طور مستقیم و به صورت رو در رو مبادله و تسهیم می شود (سرلک و فراتی، ۱۳۹۱).

خرد: خرد یعنی وقتی که دانش برای تصمیم گیری و بهبود تصمیمات، فرایندها و بهره وری یا سودآوری به کار گرفته می شود (Gandi, 2004).

با توجه به تعاریف و مفاهیم اشاره شده می توان هرم دانش را مطابق شکل زیر رسم کرد.

شکل ۲-۱: هرم دانش (سلسله مراتب داده تا خرد) (Hall, 2002)

با توجه به مفاهیم داده، اطلاعات و دانش می توان گفت که این مفاهیم با یکدیگر دارای ارتباط و پیوستگی تنگاتنگی  می باشند. شکل زیر نشان دهنده این رابطه به صورت کامل  می باشد (Batt, 2001).

[۱]. Mc Dermott

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید