- باید ها و نبایدها در بررسی خسارت
به طور کلی اجرای اصل حسن نیت در رسیدگی به خسارت شامل موارد زیر است (آموزگار، ۱۳۸۶):
– بیان منصفانه و درست حقایق به بیمه گذار
-پاسخ‌گویی به موقع به بیمه‌گذار
– هشدار به موقع درباره مغایرت‌ها در هنگام رسیدگی به خسارت
مهم‌ترین فعالیت و اعمال شناخته شده درست و منع شده در بیمه های تجاری وجود دارد که آن‌ها به شرح زیر است:
۱ . بیان نادرست حقایق یا شرایط بیمه‌نامه
۲ . قصور در شناسایی و برخورد منطقی به هنگام مواجهه با خسارت.
- قصور در پذیرش و اعمال استاندادرهای معقول در رسیدگی سریع به خسارت‌ها
۴ . امتناع از پرداخت خسارت بدون بازدید و بررسی خسارت واقع شده بر اساس اطلاعات موجود
۵ . کوتاهی در تأیید یا رد پوشش در یک محدوده زمانی نامشخص
۶ . کوتاهی در تأیید یا رد خسارت در یک محدوده زمانی نامشخص
۷ . کوتاهی در تسویه سریع و منصفانه خسارت، پس از محرز شدن تعهدات
۸ .پرداخت خسارت کم و ناگزیر شدن بیمه گذار برای مراجعه به مقامات قضایی برای ریکاوری کسری خسارت دریافت نشده
- وظیفه بررسی خسارت
یکی از وظایف مهم و فوری شرکت پس از وقوع خسارت، بررسی درست خسارت برای تعیین تحت پوشش بودن آن بر اساس شرایط بیمه‌نامه است و در صورتی که بیمه‌گذار اطلاعات مهم و اساسی مورد درخواست بیمه‌گر را پس از وقوع خسارت فراهم و ارائه ننماید، شرکت هیچ وظیفه‌ای برای بررسی خسارت تحت پوشش نخواهد داشت. شرکت ملزم به بررسی صحت اطلاعات و مسائل شناخته شده و محرز درخصوص خسارت نمی‌باشد ولی در جایی‌که اطلاعات ارائه شده برای تعیین تحت پوشش بودن یا رد خسارت کافی نباشد، ممکن است از بیمه‌گذار اطلاعات بیش‌تری را درخواست نماید.
شرکت پس از دست آوردن اطلاعات، مدت زمان معین و منطقی را برای بررسی تحت پوشش بودن یا رد خسارت خواهد داشت به نحوی که فعالیت و تأخیر آن نباید موجب زیان بیمه‌گذار شود Marrote, 2006)).
- سوء نیت
۲-۹-۱- سوء نیت در رد پوشش بیمه‌ای
رد پوشش بیمه‌ای، حتی اگر به اشتباه نیز رخ دهد، منجر به شکل‌گیری و موضوع سوء نیت در انکار پوشش بیمه‌ای نخواهد شد. چرا که بیمه‌گذاران معتقدند که پوشش‌های بیمه‌ای دروغ نمی‌گویند.
اگر موضوع به صورت منصفانه قابل بحث باشد ، پوشش بیمه‌ای توسط شرکت هیچ‌گاه از روی سوء نیت تلقی نخواهد شد. بیمه‌گذار برای به کرسی نشاندن حرف خود و اثبات وجود پوشش بیمه‌ای باید برای رد پوشش‌های بیمه نامه نبود مبنا و دلیل منطقی ارائه نماید.
۲-۹-۲- سوء نیت در رسیدگی و تسویه خسارت
در قرارداد بیمه هر دو طرف قرارداد، یعنی بیمه‌گر و بیمه‌گذار ملزم به رعایت اصل حسن نیت و رفتار صادقانه می‌باشند. به هرحال شرکت برای رسیدگی به خسارات متخصصانی دارد و به وسیله دفاع از منافع بیمه‌گذاران کسب درآمد می‌کند. چندین مشخصه و ویژگی برای تشخیص این که آیا شرکت در مواجهه با بیمه‌گذار خود و مذاکرات و رفتار خود برای تسویه و پرداخت خسارت با سوء نیت برخورد کرده است وجود دارد. شناسایی سوء نیت شرکت در رسیدگی به خسارت ممکن است منجر به زیان‌های کیفری و معنوی برای شرکت شود. این مشخصه‌ها به شرح ذیل می‌باشند:
۱ . تعداد شاکیان و خسارت‌های مورد ادعا؛
۲ . آیا شرکت به سرعت و دقت حادثه و خسارت را مورد بازدید و بررسی قرار داده است؛
۳ . آیا شرکت توصیه وکیل مدافع انتخاب شده را رد کرده است؛
۴ . کوتاهی شرکت در مطلع نمودن بیمه‌گذاران برای مذاکره و تسویه حساب؛
- میزان ریسک‌های مالی یا سایر ریسک‌هایی که در صورت عدم تسویه خسارت توسط شرکت بیمه‌گذار با آن‌ها مواجه خواهد شد؛
۶ . آیا شرکت اطلاعات دقیق و کاملی را به بیمه‌گذار ارائه کرده است؛
۷ . آیا شرکت بیمه‌گذار را ملزم به مشارکت در تسویه خسارت نموده است.
طرح دعوا بر علیه بیمه‌گر ممکن است در نتیجه امتناع غیرمنطقی بیمه‌گر از تسویه خسارت با توجه به شرایط و محدودیت‌های بیمه‌نامه باشد به هر حال یافتن سوء نیت بیمه‌گر در رسیدگی به خسارت نیاز به اثبات دارد (آموزگار، ۱۳۸۶).