۲-۲-۱-۴- صنعت و توسعه پایدار
توسعه پایدار واژه جدیدی است که از دهه ۱۹۸۰ هنگام تدوین استراتژی جهانی حفاظت از طبیعت و منابع زنده بوجود آمد از این رو توسعه پایدار با مفهوم سنتی توسعه تفاوت اساسی دارد در توسعه پایدار باید ابزارها و راهکارهایی را فراهم نمود که پاسخگوی این نازها باشد، حفاظت و توسعه، تامین نیازهای زیستی اولیه، دستیابی به عدالت اجتماعی، خودمختاری و تنوع فرهنگی و حفظ یگانگی اکولوژیکی (تبریزیان، ۱۳۸۹، ص ۸)
توسعه به معنای جامع، به عنوان فرایند پیچیده ای که رشد کمی و کیفی تولیدات و خدمات همراه با بهبود سطح زندگی، تعدیل درآمد و زدودن فقر و محرومیت و بیکاری، تامین رفاه همگانی و رشد علمی را در یک جامعه مد نظر دارد؛ برای همکاری جوامع امری مطلوبست که برای رسیدن برنامه ریزی و تلاش می نمایند (خلیلیان، ۱۳۸۱، ص ۱۰)
پایدار بدین معنا نیست که هیچ چیز تغییر ننماید همچنین به معنای مدینه فاضله ای که هیچ چیز رخ ندهد نمی باشد؛ یک جامعه پایدار در پی بقاء و بهبود مشخصه های اقتصادی، محیطی و اجتماعی یک ناحیه است تا اعضای ان بتوانند سالم، بهره ور و با لذت به ادامه حیات بپردازند (محمدعلی پور، ص ۲)
پایداری جنبه های گوناگون دارد اول از همه نیازمند حذف فقر و محرومیت می باشد، دوم نیازمند نگهداری و بهبود منابع است که به تنهایی می توانند حذف فقر را به طور دائمی و همیشگی تضمین کنند، سوم اینکه باید مفهوم توسعه را گسترش دهیم که فقط محدود به شد اقتصادی نباشد بلکه توسعه اجتماعی و فرهنگی را هم شامل شود (سایت اطلس اقیانوسهای سازمان ملل متحد)
«توسعه پایدار بهبود کیفیت زندگی انسانی از طریق حمایت از ظرفیت نگهداشت محیطی است» (ضرابی و اذانی، ۱۳۸۰، ص ۱۴)
توسعه پایدار نقطه توازن و تعادل به منظور تحقق اهداف توسعه در هر یک از جنبه های محیطی، اجتماعی و اقتصادی است که در چارچوب پارادیوم های گذشته به تعرض میان هریک از ابعاد توسعه منجر می شود (عنبری و ملاکی، ۱۳۹۰، ص ۹۲)
توسعه پایدار توسعه ای که احتیاجات نسل حاضر را بدون آسیب رساندن به توانایی نسل های آینده در تامین نمودن نیازهای خود براورده می نماید (ضرابی و اذانی، ۱۳۸۰، ص ۱۲)
توسعه پایدار به استناد تعاریف برشمرده، فرایندی است که اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی جامعه را هر جا که ممکن است از طریق وضع سیاست ها و انجام دادن اقدامات لازم و عملیات حمایتی باهم تلفیق می کند و هرجا که تلفیق امکان ندارد به ایجاد رابطه مبادله بین آنها و بررسی و هماهنگی این مبادله ها می پردازد.(زاهدی به نقل از خاتمی، ۱۳۸۹، ص ۳۴)