) آثار و اهمیت آموزش:
می توان بواسطه آموزش و مهارت های بهتر، ارزش سرمایه گذاری های بیشتر آموزش و تعهد کارکنان و کیفیت خدمات را افزایش ، و کمبود مهارت را کاهش داد(Smith, Stokes, & Wilson, 2014). همچنین می تواند تاثیر مثبتی بر رضایت شغلی(Castle, 2010) و تاثیر منفی بر ترک خدمت کارکنان داشته باشد(Noel, Pearce, & Metcalf, 2000). کرگر[۱] عقیده دارد که سازمان هایی که بر آموزش و توسعه سرمایه گذاری می کنند، موفق تر هستند تا سازمان هایی که به این امور کمتر توجه می نمایند؛ به علاوه اینکه منابع انسانی در حال تبدیل شدن به یک منبع مهم ایجاد و حفظ مزیت رقابتی در جهانی است که به سمت اقتصاد دانش بنیان[۲] حرکت می نماید(Pena & Villasalero, 2010). بر این اساس، آلتینای پیشنهاد می کنند سازمان های خدماتی به منابع دانش بنیان نامشهود – مثل سرمایه انسانی- برای کسب ثبات مزیت رقابتی نیاز دارند تا بتوانند در محیطی که نیازها و انتظارات مشتریانشان بطور مداوم در حال تغییر است، بتوانند در عرصه رقابت باقی بمانند(Ubeda-García et al., 2013).
در نتیجه، بسیار ضروری است که بطور عمیق تری در ارتباط بین سیاست های آموزشی و نتایج متبلور در کسب و کار، نگاه و توجه شود؛ چرا که نتایج حاصل از تحقیقات، نشان دهنده تاثیر مثبت آموزش بر اثربخشی و رقابت پذیری است. در این بعد، مطالعات تجربی ای که در دهۀ ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ انجام گرفتند، تلاش نمودند تا این ارتباط موجود بین آموزش و نتایج کسب و کار را به نمایش بکشند(Arthur, 1992, 1994; Boselie, Dietz, & Boon, 2005; Combs et al., 2006; Delery & Doty, 1996).
آموزش امری حیاتی و لازم برای تمام سازمان ها است که در پی آن شاهد کاهش زمان فراگیری به منظور انجام کار برابر استاندارد قابل قبول، افزایش کمی و کیفی بازده کار و شغل مورد تصدی کارآموز و تامین نیازهای نیروی انسانی خواهیم بود. عواملی که آموزش کارکنان را ضروری ساخته عبارتند از: بهره وری منابع انسانی و سازمان، شتاب فزاینده علوم بشری در تمام زمینه ها، پیشرفت روز افزون فنآوری، پیچیدگی سازمان به دلیل ماشینی شدن، تغییر شغل یا جابه جای شغلی، روابط و مشکلات انسانی، ارتقاء و ترفیع کارکنان، اصلاح عملکرد شغلی، نیازهای تخصصی و حرفه ای منابع انسانی و کارکنان جدیدالورود(بهیان، سلیمی، و طالبی، ۱۳۸۴).(بهیان, سلیمی, & طالبی, ۱۳۸۴).
۳ دستۀ کلی از مزایا را به عنوان آثار مثبت آموزش برای سازمان ها عبارتند از(سیدجوادین, ۱۳۸۸):
- برای سازمان:
- به سـودآوری منجـر می شود، یا به بهبود نـگرش مثبت در رابطه با سـودآوری منتهی می گردد.
- دانش، مهارت و توانایی های شغلی را در تمام رده های سازمانی بهبود می بخشد.
- روحیه کارکنان را بهبود می بخشد.
- به افراد کمک می کند تا اهداف سازمانی را بشناسند.
- به ایجاد تصویر ذهنی بهتری از سازمان کمک می کند.
- صداقت، صراحت و اعتماد را تقویت می کند.
- رابطه بین مافوق و مادون و مدیریت و نیروی کار را بهبود می بخشد.
- توسعه سازمانی را گسترش می دهد.
- از کارآموزان و هنرجویان بازخورد می گیرد.
- امکان تنظیم دستورالعمل های شغلی را میسر می سازد.
- به درک و اجرای سیاست های سازمانی کمک می کند.
- تدارک اطلاعات در رابطه با نیازهای آینده را موجب می شود.
- حل مساله و تصمیم گیری را اثربخش تر می سازد.
- پیشرفت سازمانی را از درون میسر می کند.
- افزایش بهره وری و کیفیت فراگیر را موجب می شود.
- به افـزایش مهارت های رهبری، انگیـزش، ارتباطات، وفـاداری، طرز تلقی و دیگر ویژگی ها منجر می گردد.
- افزایش بهره وری و کیفیت فراگیر را موجب می شود.
- هزینه مشاوران خارجی را کاهش می دهد.
- برای افراد:
- به فرد کمک می کند تا مسائل را اثربخش تر و تصمیمات را مناسب تر اخذ نماید.
- متغیرهای انگیزشی، مقبول بودن، رضایت مندی، پیشرفت، رشد و مسئولیت در فرد بطور مبنایی به عمل در می آید.
- خودباوری و اعتماد به نفس را تقویت و دستیابی به آنها را ممکن می سازد.
- به فرد کمک می کند تا بر فشار روانی، تنش، تعارض و یأس غلبه کند.
- رضایت شغلی و مقبولیت شغلی را افزایش می دهد.
- فرد را به سوی اهداف شخصی هدایت می کند و همگام با آن مهارت های نسبی افراد و تاثیر متقابل آنها را بهبود می بخشد.
- نیازهای شخصی کارآموز و مربی را تامین می کند.
- مسیر رشد را برای کارآموز و هنرجو هموار می کند و آینده را برایش ترسیم می نماید.
- توانایی یادگیری را در فرد افزایش و ترس از انجام وظایف در فرد کاهش داده می شود.
- مهارت های گفتاری، شنیداری و رفتاری در فرد تقویت می شود.
- برای مدیریت منابع انسانی در محور ارتباط بین افراد، گروه ها و سیاست های سازمانی:
- ارتباط بین گروه ها و افراد را بهبود می بخشد.
- توجیه و آشنا سازی کارکنان جدید و آنهایی را که به شغل جدیدی منصوب شده اند، ساده می سازد.
- اطلاعات مناسبی را برای اجرای قوانین استخدامی و ایجاد فرصت های برابر فراهم می کند.
- اطلاعاتی را در رابطه با قوانی حکومتی، استخدامی، کارگری و اداری فراهم می نماید.
- مهارت ارتباطی بین افراد را بهبود می بخشد.
- اجرای سیاست ها و مقررات سازمانی را ساده می کند.
- روحیه گروهی را بهبود می بخشد و همبستگی بین اعضای گروه را موجب می شود.
- سازمان را به مکان مناسبی برای کار و زندگی تبدیل می کند.
[۱] Kraiger
[۲] knowledge-based economy
متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود
برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:
