۹ ارزیابی فرصت های سرمایه‌گذاری
پس از برآورد و ارزیابی جریانات نقدی، لازم است به منظور تصمیم‌گیری درباره رد یا قبول فرصتهای سرمایه‌گذاری، آنها مورد ارزیابی قرار گیرند. ارزیابی فرصتهای سرمایه‌گذاری غالباً توسط کارشناسان و متخصصین مالی صورت می‌گیرد.
افرادی که فرصتهای سرمایه‌گذاری را ارزیابی می‌کنند می‌بایست افرادی صادق و مستقل باشند و دیدگاههای شخصی و فردی خود را در فرآیند ارزیابی دخالت ندهند. شرکتها برای ارزیابی فرصتهای سرمایه‌گذاری از معیارها و روشهای مختلف ارزیابی استفاده می‌کنند. بایستی توجه داشت برای ارزیابی یک فرصت سرمایه‌گذاری باید از یک روش ارزیابی صحیح استفاده نمود. یک روش ارزیابی صحیح می‌بایست خصوصیات و ویژگیهای زیر را داشته باشد:
- باید همه جریانهای نقدی را برای تعیین سوددهی حقیقی پروژه در نظر داشته باشد.
- باید هدف و راهی بدون ابهام را برای تفکیک پروژه‌های خوب از بد ارائه دهد.
- باید بر طبق سوددهی حقیقی به دسته بندی پروژه ها کمک کند .
- باید این حقیقت را تشخیص دهد که جریانات نقدی خالص بزرگتر، از موارد کوچکتر بهتر است.
- باید این حقیقت را تشخیص دهد که جریان نقدی خالص زودتر، بهتر از جریان نقدی خالص دیرتر است.
- روش ارزیابی صحیح می‌بایستی بین فرصتهای سرمایه‌گذاری تفاوت قائل شود.
- روش ارزیابی صحیح، علاوه بر توجه به سوددهی پروژه‌ها، بایستی به ریسک پروژه‌ها نیز توجه کند.
بطور کلی، روش ارزیابی صحیح باید دست به انتخاب پروژه‌هائی بزند که با سودآوری خوب، ثروت سهامداران شرکت افزایش یابد.
شرکتها در عمل از روشهای ارزیابی مختلفی برای ارزیابی فرصتهای سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند. این روشها را بصورت زیر می‌توان طبقه‌بندی نمود:
الف) روشهای تنزیلی
روش ارزش فعلی خالص
روش نرخ بازده داخلی
روش نرخ بازده داخلی تعدیل شده
روش شاخص سودآوری
ب) روشهای غیرتنزیلی
روش دوره با برگشت سرمایه
روش معکوس دوره برگشت سرمایه
روش نرخ بازده حسابداری
ج) روشهای ترکیبی نظیر دوره برگشت سرمایه تعدیل شده
از لحاظ علمی و تئوریک، روش ارزش فعلی خالص، روش بسیار عالی و منطقی برای ارزیابی فرصتهای سرمایه‌گذاری می‌باشد. این روش فرصتهای سرمایه‌گذاری را بر حسب قدرت سودآوری رتبه‌بندی می‌کند و از میان فرصتهای پیشنهادی، آن فرصتی را انتخاب می‌کند که موجب افزایش ارزش شرکت و ثروت سهامداران گردد (اسماعیل پور،۱۳۸۱).
۲-۴-۶-۱۰ تصویب اجرای فرصتهای سرمایه‌گذاری پذیرفته شده
مشخص کردن فرآیند اداری استاندارد شده جهت استفاده از فرصتهای سرمایه‌گذاری ممکن است در عمل امکانپذیر نباشد. فرآیند غربال کردن و انتخاب فرصتهای سرمایه‌گذاری ممکن است از یک شرکت به شرکت دیگر تفاوت کند. زمانی که مبلغ سرمایه‌گذاری در سطح بالا و قابل توجه باشد، در این صورت ممکن است تعیین و تصویب نهائی فرصتهای سرمایه‌گذاری به عهده مدیریت سطح عالی گذاشته شود. مدیران سطح عالی ممکن است خود افرادی را به عنوان نماینده تعیین کنند که تعیین و تصویب فرصتهای سرمایه‌گذاری بزرگ به عهده آنان باشد. در بعضی مواقع نیز تعیین و تصویب فرصتهای سرمایه‌گذاری بزرگ به عهده هئیت مدیره یا مجمع عمومی شرکت گذاشته می‌شود. در بعضی مواقع که مبلغ سرمایه‌گذاری در سطح پایینی باشد، مدیران عالی به مدیران اجرائی اجازه می‌دهند تا سطح مبلغ معینی بدون نیاز به تصویب مدیریت سطح عالی هزینه کنند. پس از اینکه فرصتهای سرمایه‌گذاری انتخاب شدند وجوه مورد نیاز جهت انجام سرمایه‌گذاری از سوی امور مالی تخصیص داده می‌شود.
۲-۴-۶-۱۱ نظارت و کنترل فرصتهای سرمایه‌گذاری
یک جنبۀ بسیار مهم در فرآیند اجرای فرصتهای سرمایه‌گذاری نظارت و کنترل است. پیگری و مقایسه بین عملکرد واقعی با انتظارات و برآوردهای اولیه نه تنها به دستیابی انتظارات برآوردی کمک می‌کند، بلکه به ما کمک می‌کند تا از روشهای دقیق‌تری جهت پیش‌بینی های آتی استفاده کنیم (اسماعیل پور،۱۳۸۱).
۲-۵ مفاهیم عملکرد و ارزش
۲-۵-۱ تعریف ارزش
ارزش واژه‌ای عمیق و بنیادی اما با نگاهی نو در ادبیات علمی مطرح است. امروزه، موفقیت، کسب و کار و استمرار و پایداری آن با توجه به ارزش های مورد نظر همه ذینفعان تحقق می‌یابد.
در راستای اینکه هدف شرکتی به حداکثر رسانیدن ارزش شرکت است، ارزش با قیمت بازار سهام عادی شرکتها تعیین می‌شود که در واقع انعکاس تصمیمات سرمایه‌گذاری در بازده شرکتی هستند. مدیران یک شرکت به منظور بالا بردن ارزش شرکت برای سهامداران باید بهترین ترکیب تصمیمات سرمایه‌گذاری، تأمین مالی و تقسیم سود را انتخاب کنند. ارزش مرکب و ارزش زمانی پول دارای مفاهیم کلیدی در ارزشیابی هستند (بکایی، ۱۳۸۸).
از آنجائیکه سود مالی نقدی تنها چیزی است که سرمایه‌گذار از خرید سهام عادی به دست می‌آورد بنابراین مبنای ارزشیابی سهام قرار بگیرند و سرمایه‌گذاران سعی در حداکثر کردن مطلوبیت منتظره خود که تابعی از بازده مورد انتظار و ریسک است را دارند. ارزش نه تنها بستگی به سهم و یا خود شرکت دارد، بلکه به سایر سهام در دسترس برای سرمایه‌گذاری نیز بستگی دارد. ارزش هر دارایی به عوامل مختلفی مانند فردی که ارزش‌گذاری برای او صورت می‌گیرد و نوع ارزشی که باید اندازه‌گیری شود، زمانی که برآورد ارزش صورت می‌گیرد، هدف ارزش‌گذاری، همچنین به عوامل گوناگونی مانند محیط اقتصادی، استفاده بالقوه دارایی، زمان برآورد ارزش، میزان کمیابی نسبی و جایگزینی، موقعیت دارایی، میزان نقدشوندگی و وضعیت بازار دارایی و شرایط فیزیکی دارایی بستگی دارد که در زمان‌های مختلف ممکن است تغییر کند (رهنمای رودپشتی، ۱۳۸۵).
ارزش‌های مالی در حقیقت بهای دارایی است که بصورت مختلف تعیین می‌گردد، نظیر ارزش اسمی، ارزش تاریخی (قیمت تمام شده)، ارزش متعارف، ارزش معاملاتی (بازار)، ارزش ذاتی (فعلی). به طور کلی، ارزش عبارت است از بار معنایی خاص که انسان به برخی اعمال، حالت ها و پدیده ها نسبت می‌دهد.
۲-۵-۲ ارزش شرکت
تعیین ارزش انواع دارایی‌های مالی در تصمیم‌گیری سرمایه‌گذار نقش قابل توجهی دارد زیرا سرمایه‌گذار قبل از خرید انواع اوراق بهادار، علاقه‌مند است از ارزش آن آگاهی یابد.
محیط اقتصادی و عملکرد بنگاه اقتصادی در صنعت بر ارزش اوراق بهادار و نرخ بازدهی آن مؤثر است. با تبیین ارزش شرکت در فرآیند ارزشیابی اوراق بهادار، شواهدی بدست می‌آید که بر پایه آن بتوان عملکرد شرکت را اندازه‌گیری نمود و در خصوص بازدهی آتی اوراق بهادار و تداوم فعالیت شرکت، راهکارهای عملی و اجرایی ارائه نمود. دارایی‌های مالی از جمله دارایی های نامشهودند که دارای منفعت با ارزش معمول نقدشوندگی در آینده است. دارایی‌های مالی در حقیقت انواع اوراق بهاداری هستند که بر اساس آن ارزش شرکتی محاسبه می‌گردد و عبارتند از اوراق قرضه، سهام ممتاز و سهام عادی.
برای ارزیابی انواع اوراق بهادار یا به عبارتی دارایی‌های مالی برای تعیین ارزش شرکت از مبانی ریاضیات مالی نیز استفاده می‌شود. ارزش دارایی‌های مالی به چند دسته تقسیم می‌شود که هر یک از این ارزش‌ها بر پایه مبانی مربوط به خود تعیین می‌شوند و مفهوم ویژه‌ای دارند (راهنمای رودپشتی، نیکو مرام، شاه وردیانی، ۱۳۸۵، ص ۹۶).
متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود
برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:
