- دیدگاه گسست (منفی)
در مقابل نظریه پردازانی که گردشگری را امری کاملاً مثبت میدانند، عده ای بیشتری بر آثار منفی گردشگری تکیه میکنند. در دیدگاه گردشگری به فرهنگ زدایی، تنزل ارزش ها، کالایی شدن فرهنگ و افزایش میزان ناهنجاری ها و جرایم میانجامد. طرفداران این دیدگاه عقیده دارند که طرحها و برنامههای گردشگری، همه داشتههای فرهنگی جامعه را در خدمت پول و درامد ارزی قرار میدهد و این درآمد به بهای گزافی به دست میآید. از اینروست که در قبال ایدهها و برنامههای توریسم و جهانگردی مقاومت و عکس العمل منفی نشان میدهند.
- دیدگاه نظارتی
بر پایه این دیدگاه توسعه گردشگری اگر همراه با نظارت‌های دولت نباشد، با مبانی توسعه پایدار و حفظ منابع طبیعی، تاریخی، فرهنگی و انسانی کشورها مغایرت خواهد داشت.
در برخی از کشورها، توسعه ناپایدار گردشگری به منظور مقاصد اقتصادی زود بازده به تخریب منابع طبیعی، نزول ارزش‌های اضافی شده بود. این مشکلات ایجاب میکرد که دولت ها برای حفظ منافع درازمدت کشورهایشان و پاسداری از منافع آنها برای نسل‌های آتی و جلوگیری از سقوط اخلاقیات در جامعه بر صنعت گردشگری نظارت کنند.
- دیدگاه سازگاری
این دیدگاه در دهه ۸۰ مطرح شد. براساس این نظریه، دولت ها می‌کوشیدند تا با اتخاذ سیاستهای مناسب گردشگری برای کشور خود، نوعی سازگاری و تطبیق میان مصالح جمعی و توسعه گردشگری اتخاذ کنند و به جای محدود ساختن گردشگری، توسعه آن را با مصالح و منافع کشور هماهنگ سازند. این دیدگاه بر توسعه پایداری گردشگری تاکید می‌ورزید.
- دیدگاه دانش مدار
این دیدگاه از دهد ۸۰ به بعد مطرح شد. رویکردهای علمی بر گردشگری، جایگزین دیدگاههای صرفا سیاسی و اقتصادی شد. در این دیدگاه، تصمیم‌های سیاسی درباره توسعه گردشگری، بر مبنای تحقیقات و پژوهش‌های علمی اتخاذ و خط مشی‌های منطقی، با توجه به ارزیابی علمی نتایج توسعه گردشگری، طراحی شدند. در دیدگاه دانش مدار، تاسیس دانشکده ها و پژوهشکده‌های گردشگری و توسعه تحقیقات گردشگری مورد تاکید بسیار قرار گرفت. براساس همین دیدگاه بود که رشته گردشگری به مثابه یک رشته مستقل علمی در جهان مطرح شد (همان منبع: صص ۸۰-۸۱).