آموزش کارآفرینی در ایران
براساس برنامه سوم توسعه ، طرحی با عنوان طرح توسعه کارآفرینی در دانشگاه‌های کشور که به اختصار «کاراد» نام گرفت. تدوین و اجرای آن با نظر سازمان مدیریت و وزارت علوم در دوازده دانشگاه کشور شروع و مسؤولیت پی‌گیری اجرا و امور ستادی آن از سوی وزارت علوم در اواخر سال ۱۳۷۹ به سازمان سنجش واگذار شد. این امر به منظور ترویج کارآفرینی و در راستای پیشگام شدن نظام دانشگاهی در امر کارآفرینی برنامه‌ریزی ابلاغ شد. طرح کاراد به منظور ترویج، پژوهش و آموزش کارآفرینان کشور و تحقق اهداف زیر در حال اجرا است:
- ترویج فرهنگ کارآفرینی و ارتقای شناخت جامعه دانشگاهی به ویژه دانشجویان نسبت به کارآفرینی و کارآفرینان و نقش آنها در رونق اقتصادی ، ایجاد اشتغال و رفاه.
- ترغیب و جلب جامعه دانشگاهی به دوره های آموزشی کارآفرینی.
- گسترش تحقیقات در خصوص کارآفرینان، پروژه‌های کارآفرینی، محیط و فضای کارآفرینان و سایر زمینه‌های مرتبط با توجه به شرایط و مقتضیات ایران.
- صدور بخشنامه‌هایی به تمام دانشگاه‌های کشور برای ارایه واحدهای درسی مربوط به کارآفرینی.
- همچنین به منظور دستیابی به اهداف تعیین شده، برنامه‌هایی به شرح زیر است:
- برنامه‌ریزی محتوای آموزشی، تربیت استادان، آموزش کارآفرینی، ارایه آموزش‌های کارآفرینی در غالب برگزاری کلاس‌ها و برگزاری جشنواره کارآفرینی.
- شناسایی، انتخاب کارآفرینان برگزیده سال و برگزاری جشنواره کارآفرینی.
- انتقال دانش و دستاوردهای تحقیقاتی مرتبط با کارآفرینی از خارج به داخل کشور.
- بسترسازی و حمایت های مالی، اطلاعاتی مناسب در جهت راه‌اندازی فعالیت‌های کارآفرینی.
- کمک به ایجاد مراکز رشد ( انکوباتورها) در دانشگاه‌های کشور.
نتایج برنامه سال ۲۰۰۸ دیده‌بان جهانی کارآفرینی GEM در ایران نیز نشان داده است که کارآفرینان بالقوه ایرانی بیش از کارآفرینان سایر اقتصادهای عضو پیش از راه‌اندازی کسب و کار به پشتیبانی و حمایت سیستم آموزشی نیازدارند. البته ۲/۳ درصد کارآفرینان بالقوه ایرانی اعلام کرده‌اند که به اندازه کافی سیستم آموزشی موجود در راه‌اندازی به آنها کمک کرده است که این امر بالاتر از میانگین اقتصادهای مبتنی بر عوامل تولید است. همچنین این بررسی نشان داده است که ایرانی‌ها با وجود برخورداری از قابلیت‌های کارآفرینانه (۶۰درصد) قادر به تشخیص فرصت‌های کارآفرینانه نیستند. برای حل این معضل می‌توان از طریق آموزش «تشخیص فرصت‌های کارآفرینانه» و تقویت هوشیاری کارآفرینانه به‌ویژه نرخ کارآفرینی فرصت‌گرا را در ایران ارتقای داد. همچنین که کسانی که آموزش کارآفرینی را به صورت داوطلبانه دریافت می‌کنند، نسبت به کسانی که آموزش اجباری دریافت می‌کنند فرصت‌های کارآفرینانه را به خوبی شناسایی کرده و انگیزه کارآفرینانه بیشتری دارند. اما کسانی که آموزشی در رابطه با کارآفرینی دریافت نمی‌کنند از وجود فرصت‌های کارآفرینانه غافل بوده، بنابراین قصد کارآفرینانه کمتری هم دارند.
سرمایه ی انسانی موجودی شایستگی ها، دانش ، ویژگی های اجتماعی و شخصیتی شامل خلاقیت، تجسم در توانایی برای انجام کاری جهت تولید ارزش اقتصادی است. سرمایه‌ی انسانی دید اقتصادی جامع ای از انسان فعال در اقتصاد است، در حالی که تلاشی برای کسب پیچیدګی بیولوژیکی، اجتماعی، روانشناسی و فرهنگی است به طوریکه در اثرات متقابل اقتصادی یا صریح با هم تقابل دارند. [۱]
در اوایل فرض وی شد که نظریه‌ها ،زمینه‌ای را منعکس می‌کنند که در آن بخش ثانویه‌ی اقتصاد نسبت به بخش سوم قادر به تولید زمان در بیشتر کشورهاست. که در آن منبع مثلثی، همگن و قابل تعویض به سادگی به عنوان نیروی کار یا کار یکی از سه عوامل تولید است (دیگر موارد و ارزیابی‌های تبادل پذیر ـفرض پول و تجهیزات فیزیکی). فقط به عنوان این که زمین به عنوان سرمایه‌ی طبیعی شناخته می شود و در خود ارزیابی می شود و عوامل انسانی تولید از این تحلیل مکانیکی ساده برای سرمایه‌ی انسانی ناشی می شود. در تحلیل مالی فنی مدرن، اصطلاح رشد متعادل و هدف رشد مساوی قابلیت های انسانی و ارزیابی های فیزیکی اطلاق می شود که کالاها و خدمات را تولید می کند.
فرض می شود که کار یا نیروی کار می تواند به سادگی مدل سازی شود؛ در کل این مورد در سال های ۱۹۵۰ به چالش در آمد هنگامی که بخش سوم، خلاقیت را تقاضا می کند، شروع به تولید بیشتر از بخش ثانویه در تولید زمان در بیشتر کشورهای توسعه یافته‌ی جهان می نماید.
بر اساس آن بیشترین توجه بر عواملی است که منجر به موفقیت در برابرشکست می شود که با مدیریت انسانی مرتبط است، نقش رهبری ، استعداد و حتی شهرت جستجو شده است. امروزه بیشتر نظریه ها سعی بر تجزیه ی سرمایه‌ی انسانی به یک یا تعداد بیشتر اجزا برای تحویل دارن که معمولاً ناظر نامیده می شود. شایع ترین سرمایه‌ی اجتماعی، مجموع پیوندهای اجتماعی و روابط شناسایی شده است، همراه با تعدادی مترادفات از جمله حسن نیت یا ارزش نام تجاری یا انسجام اجتماعی و یا انعطاف پذیری اجتماعی و مفاهیم مرتبط مانند شهرت یا سابقه، به طوریکه مجزا از استعدادی است که یک فرد (از جمله یک ورزشکار به طور منحصربه‌فردی دارد) توسعه داده است که نمی‌تواند برای دیگران بدون توجه به تلاش منتقل شود و جنبه هایی که می تواند انتقال یا تدریس شود: سرمایه‌ی آموزشی.
به طور کمترمتداولی ، برخی از تحلیل ها ساختار های خوبی را برای سلامت و سلامت خود، یا عادت های مدیریتی خوب دانش یا سیستم هایی با ساختار هایی که آن ها را مدیریت و تأمین می کنند یا سرمایه ی فکری تیم ها ـ انعکاس ظرفیت های اجتماعی و ساختاری آموزشی با برخی فرضیات در باره ی یگانگی فردی در محتوا و زمینه ای که آن ها کار می کنند. به طور کلی این تحلیل ها تصدیق می کند که بدنه های تدریس فردی ، ایده ها و مهارت های آموزش و اثر اجتماعی یا قدرت تشویق متفاوت هستند .
حسابداری مدیریت اغلب با سوالاتی در مورد مدل سازی همچون ارزیابی یا سرمایه ی ثابت همراه است. با این وجود تجزیه و تعریف شده است. سرمایه ی انسانی به طور ضروری برای موفقیت سازمان ها لازم است . افزایش سرمایه انسانی از طریق آموزش و تجربه است.
در سال ۲۰۱۰ سازمان همکاری و توسعه ی اقتصادی دولت ها را تشویق کرد که اقتصاد ها سیاست رادر بر بگیرند تا نو آوری و دانش در محصولات و خدمات به عنوان مسیر اقتصادی برای موفقیت وداوم افزایش یابد. سیاست های بین‌المللی اغلب فرار سرمایه ی انسانی را مورد توجه قرار می دهد در حالی که نبود اشخاص با استعداد یا آموزش دیده ی یک کشور که برای آن ها سرمایه ګذاری کرده اند، برای دیگر کشور ها مزایایی بدون سرمایه گذاری برای آنها دارد .
بالاترین ترقی در نیرو های تولید کننده ی کار و بخش بزرگتر مهارت ، چابکی و قضاوت با این که هدایت و به کار برده می شود، به نظر می رسد اثرات تقسیم کار را دارد.
متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود
برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:
